Miodzie	Pyłku kwiatowym	Propolisie	Mleczku pszczelim	Ziołomiodach
	Słowniczek	Kalendarz Wedyjski	Rośliny miododajne

---

MIÓD PSZCZELI

• Miód jest naturalną słodką substancją wytwarzaną przez pszczoły z nektaru kwiatów lub wydzielin żywych części roślin lub z wydzielin owadów ssących soki żywych części roślin, które pszczoły zbierają, przenoszą i łączą ze specyficznymi substancjami własnymi, następnie składają i pozostawiają do dojrzewania w plastrach z wosku pszczelego.
  
  
• W zależności od surowca z jakiego powstał miód, wyróżniamy miody:
  
  • nektarowe (kwiatowe),
  • spadziowe (ze spadzi iglastej lub liściastej),
  • mieszane (nektarowo-spadziowe).
    
    
• Miód może mieć konsystencję gęstego płynu lub występować w postaci stałej (w wyniku naturalnej krystalizacji), zaś barwę - od jasnożółtej (prawie żółtej) do brunatno-brązowej lub prawie czarnej. Krystalizacja jest prawidłowym procesem zachodzącym w naturalnych miodach.. Miód można doprowadzić do postaci płynnej poprzez wstawienie słoika z miodem do letniej wody (max. temp. podgrzewania to 40⁰C), aby nie stracił swoich właściwości zdrowotnych.
  
  
• Podstawą do wszechstronnego wykorzystania miodu w żywieniu człowieka jest jego zróżnicowany skład chemiczny. Nie bez znaczenia są występujące w nim składniki energetyczne, budulcowe i regulujące niezbędne do życia i rozwoju zarówno młodego, jak i dorosłego organizmu człowieka.
  
  
• Miód należy do pokarmów łatwo przyswajalnych przez organizm ludzki.
  
  
• Jest cennym produktem odżywczym, zwłaszcza dla ludzi wyczerpanych pracą fizyczną lub umysłową. Pomaga w leczeniu chorób serca, wątroby, wrzodów żołądka i dwunastnicy; jest pomocny przy przeziębieniach organizmu.
  
  
• Rodzaje miodów:
  
  • wielokwiatowy
  • rzepakowy
  • gryczany
  • lipowy
  • akacjowy
  • wrzosowy
  • spadziowy (ze spadzi iglastej lub liściastej)
  • nektarowo - spadziowy
    
    

SKŁAD MIODU

• Cukry: glukoza, fruktoza, maltoza, melecytoza, sacharoza i inne.
• Kwasy organiczne: jabłkowy, cytrynowy, glukonowy, winowy, mlekowy, bursztynowy, borowy i inne.
• Aminokwasy: alanina, leucyna, glutamina, arginina, metionina, aspargina, cystyna i inne.
• Witaminy: A. B₁, B₂, B₆, C, D, H, K, PP.
• Enzymy: inwertaza, amylaza, katalaza, fosfataza, oksydaza glukozy.
• Biopierwiastki: potas, fosfor, magnez, wapń, sód, żelazo, miedź, krzem.

DZIAŁANIE PROFILAKTYCZNE MIODU

• Średnio 77% składu miodu stanowią cukry proste - glukoza i fruktoza. Już w jamie ustnej są one częściowo wchłaniane do krwi za pośrednictwem układu limfatycznego. Dalszy etap tego procesu odbywa się w jelicie cienkim, w którym poprzez system kosmków jelitowych cukry proste wchłaniane są bezpośrednio do krwi.
  
  
• Fruktoza ulega przekształceniu w glukozę, która uzupełnia poziom tego cukru we krwi. Natomiast glukoza pochodząca z miodu przez żyłę wrotną przekazywana jest do wątroby, gdzie zostaje zmagazynowana w formie węglowodanu zapasowego - glikogenu. W tej samej postaci jej nadmiar gromadzony jest w mięśniu serco­wym i mięśniach szkieletowych. Stąd odpowiednia ilość glukozy, zależnie od zapotrzebowania energetycznego organizmu, dostarczana jest wraz z krwią do tkanek. W wyniku przemian metabolicznych na poziomie komórki ulega ona całko­wicie spaleniu w obecności tlenu do dwutlenku węgla i wody, z wytworzeniem energii. Miód w ilości 100 g dostarcza około 330 kalorii energii.
  
  
• Miód dzięki niskiej zawartości sacharozy (średnio 1,3%) i szybkiemu wchła­nianiu zawartych w nim cukrów prostych jest produktem łatwo przyswajalnym i nie ulegającym fermentacji w przewodzie pokarmowym. Stąd jego przewaga nad klasycznym środkiem słodzącym, jakim jest cukier buraczany, czyli sacharoza. Ma to szczególne znaczenie u dzieci powyżej l roku życia. Miód jest lepiej tolerowany i szybciej przyswajany przez dzieci niż sacharoza. Ponadto cenne działanie wykazują takie cukry, jak laktuloza (izomer laktozy) i dekstryny (produkty niecałkowitego rozkładu skrobi lub glikogenu). Umożliwiają one rozwój w przewodzie pokarmowym znacznej liczby bakterii korzystnych dla czło­wieka Bifidobacterium bifidus, tzw. pałeczek mlekowych. Pałeczka ta zapobie­ga procesom fermentacyjnym, nie dopuszczając do powstawania kolek i wzdęć, a także uniemożliwia rozwój drobnoustrojów chorobotwórczych w przewodzie po­karmowym.
  
  
• Obecność w miodzie niektórych kwasów organicznych, zwłaszcza mle­kowego, jabłkowego, szczawiowego, winowego i mrówkowego, a także związków garbnikowych, ułatwia przyswajanie przetworów mlecznych na drodze utleniania kazeiny mleka. Dzięki temu miód jest łagodnym środkiem przeciwbiegunkowym, nie podrażnia żołądka i uwalnia go od dodatkowej czynności trawiennej. Nato­miast szybkie wchłanianie cukrów prostych (glukozy i fruktozy) do krwi umożli­wia podwyższenie dawki węglowodanów u dzieci szczególnie wtedy, gdy zależy nam na ich szybkim przybieraniu na wadze.
  
  
• Pomocne w trawieniu u dzieci są także liczne enzymy zawarte w miodzie, takie jak inwertaza, amylazy (zwane diastazami), maltaza i melecytaza, ponad­to składniki aromatyczne miodu. Te ostatnie związki warunkują przyjemny aro­mat i smak miodu, dzięki czemu jest on chętnie spożywany przez dzieci.
  
  
• Miód jest dogodnym źródłem wielu cennych składników pokarmowych, zarówno budulcowych, niezbędnych do rozwoju młodego organizmu, jak i regulujących podstawowe czynności życiowe. U małych dzieci karmionych mlekiem i miodem (w ilości 2 łyżek dziennie), po 6 miesiącach zaobserwowano oprócz przybrania na wadze, także podwyższenie poziomu hemoglobiny i liczby czerwonych krwinek. Fakt ten można wyjaśnić występowaniem w miodzie wielu biopierwiastków, m.in. żelaza, miedzi, magnezu, chromu i cynku, wykazujących wpływ na układ krwio­twórczy człowieka.
  
  
• Według naukowców miód wywiera korzystny wpływ na rozwój tkanki kostnej kręgosłupa u dzieci przez polepszenie przyswajalności wapnia i magnezu. Dzia­ła także łagodnie uspokajająco i nasennie.
  
  
• Miód ma duże znaczenie w żywieniu osób uprawiających sport wyczynowy. Cuk­ry proste dostarczane wraz z miodem zaspokajają podstawowe wymagania energe­tyczne organizmu, zwłaszcza podczas zwiększonego wysiłku fizycznego. Glukoza wykorzystywana jest jako podstawowe źródło energii. Jak już wspomniano powy­żej, cukier gromadzony jest w postaci glikogenu w wątrobie i mięśniach szkie­letowych, skąd uwalniany jest w miarę potrzeby i rozkładany do glukozy. W wy­niku przemian metabolicznych glukoza i inne cukry proste dostarczają komórkom energii potrzebnej do prawidłowego funkcjonowania narządów wewnętrznych i mięśni oraz utrzymywania stałej temperatury ciała.
  
  
• W trakcie zwiększonego wysiłku fizycznego istnieje potrzeba regularnego uzupełniania podstawowych składników mineralnych, szczególnie potasu. Jego niedobór powoduje osłabienie i bóle mięśni oraz nadpobudliwość i częstoskurcz serca. Miód jako produkt bogaty w ten biopierwiastek, utrzymuje równowagę płynu wewnątrzkomórkowego, chroni organizm przed odwodnieniem, a także regu­luje pracę serca oraz zmniejsza pobudliwość nerwową i mięśniową. Pozostałe biopierwiastki zawarte w miodzie przyczyniają się do utrzymania właściwego ciśnienia osmotycznego krwi i równowagi kwasowo-zasadowej organizmu.
  
  
• Badania naukowe wskazują na szybkie i efektywne wykorzystanie węglowoda­nów z miodu przez komórki mięśniowe i wątrobowe. Miód chroni także komórki wątrobowe przed niedotlenieniem w warunkach wysokogórskich. W tej sytuacji duże znaczenie ma nie tylko dostarczenie samej energii pochodzącej z węglo­wodanów prostych, ale połączenie ich z innymi składnikami zawartymi w poży­wieniu. W okresie wzmożonego wysiłku fizycznego nie bez znaczenia jest poda­nie obok miodu produktów białkowych pochodzenia zwierzęcego (sery, mięso) i roślinnego (kasza, przetwory z mąki owsianej). Produkty te utrudniają w cza­sie wysiłku fizycznego odkładanie tłuszczu i substancji tłuszczowych zawiera­jących fosfor w wątrobie. Stwarzają zatem realną możliwość zaopatrzenia wątro­by w węglowodany i odnowienia ich zapasów w tym narządzie.
  
  
• Wysoko cenione są energetyczne i odżywcze walory miodu. Produkt ten wzmacnia potencjał fizyczny i wytrzymałość sportowców. Spożycie miodu po wysiłku umożliwia w krótkim czasie ustąpienie objawów zmęczenia i szybką odnowę wydat­kowanej energii.
  
  
• Miód, jako środek bogaty w składniki budulcowe, energetyczne i regulujące jest z powodzeniem stosowany w żywieniu młodzieży szkolnej, studentów, rekon­walescentów, osób niedożywionych i ludzi starszych. Miód najszybciej ze wszystkich produktów naturalnych uzupełnia niedobory energetyczne organizmu. Dzięki temu prawie natychmiast usuwa stan obniżonej zdolności do pracy (z po­wodu spadku poziomu glukozy we krwi) i utrzymuje odpowiedni poziom energii przez wiele godzin.
  
  
• Przyjmowanie miodu w ilości l g/kg masy ciała dziennie przez miesiąc podwyższa fizyczną zdolność do pracy o 14%.
  
  
• Miód w diecie odchudzającej, dzięki korzystnemu wpływowi na przemiany me­taboliczne, pracę wątroby i dostarczanie organizmowi w niewielkiej dawce niezbędnej ilości kalorii, zapewnia uczucie sytości. Przy niedowadze nieoceniona jest duża przyswajalność miodu i jego wysoka wartość odżywcza - przyjmo­wany systematycznie przyczynia się do szybkiego przyrostu masy ciała i chroni przed jej obniżeniem.
  
  
• Także u rekonwalescentów cenne jest dostarczenie za pośrednictwem miodu znacznej ilości kalorii bez obciążenia układu pokarmowego. Działa on stymulująco na mięsień sercowy, odnawiająco na komórki wątrobowe, przeciwzapalnie na błonę śluzową żołądka i jelit, moczopędnie, a także łagodnie uspo­kajająco.
  
  
• Podawanie miodu jest szczególnie cenne w przypadku osób w starszym wieku. Badania wskazują, że w procesie starzenia się organizmu dochodzi do obniżenia aktywności tkanki łącznej i zdolności odtruwającej wątroby, upośledzenia czyn­ności układu moczowego, a także zmniejszenia zdolności adaptacyjnych i odpor­ności na zakażenia. Dzieje się to przede wszystkim na skutek obniżenia w or­ganizmie zawartości niezbędnych witamin, aminokwasów i biopierwiastków. Miód poprzez zawarte w nim substancje pozwala na uzupełnienie ważnych dla życia składników, a co za tym idzie, usuwa lub łagodzi wiele wymienionych dolegli­wości.
  
  
• Miód jako środek spożywczy i dietetyczny wymaga racjonalnego dawkowania. Zalecana dzienna dawka miodu dla osoby dorosłej wynosi 60-100 g, co odpowiada 3-5 łyżkom stołowym, przyjmowanym kilka razy dziennie (łyżka stoło­wa odpowiada około 20 g miodu). W celu zapewnienia lepszego wchłaniania nale­ży rozpuścić miód w szklance ciepłej, przegotowanej wody, herbaty lub mleka i pić 3 razy dziennie na godzinę przed jedzeniem lub godzinę po jedzeniu. Jesz­cze korzystniejsze jest przetrzymywanie miodu przez dłuższy czas w ustach. W ten sposób składniki czynne miodu wchłaniane są z jamy ustnej bezpośrednio do krwi, z pominięciem układu wrotnego wątroby.
  
  
• U osób powyżej 70 roku życia zaleca się przyjmowanie 2 łyżeczek miodu (15 g) dziennie po rozpuszczeniu w szklance ciepłego płynu. Z kolei u osób wykonujących ciężką pracę fizyczną i umysłową w momencie wystąpienia kryzysu obniżonej zdolności do pracy z powodu tzw. skrytego głodu, pomocne jest spo­życie 1-2 łyżeczek miodu bezpośrednio lub po rozpuszczeniu w szklance ciep­łej wody.
  
  
• Żywieniowcy w diecie odchudzającej zalecają spożywanie 300-400 g miodu dziennie w postaci roztworu wodnego lub spożywanego łącznie z owocami lub twarogiem.
  
  
• Miód odznacza się wysokimi walorami od­żywczymi i zdrowotnymi i może być stosowany w różnych grupach wiekowych czło­wieka jako korzystne źródło substancji energetycznych, budulcowych i diete­tycznych.
  
  

Miód akacjowy - Charakteryzuje się najmniejszą zawartością pyłków w stosunku do innych miodów, polecany alergikom. Jest pomocny w nadkwasocie i zaburzeniach przewodu pokarmowego.

Miód gryczany - Działa pomocniczo w schorzeniach układu krążenia, wspomagająco przy złamaniach kości - sprzyja odbudowie komórek kostnych.

Miód lipowy - Pomocny w stanach zapalnych oskrzeli i płuc, skuteczny w profilaktyce przeziębień, anginach i zapaleniu zatok. Działa napotnie i przeciwgorączkowo.

Miód rzepakowy - Pomocny w stanach zapalnych wątroby, woreczka żółciowego i przewodu pokarmowego. Zalecany we wczesnych stadiach marskości wątroby, ma silne właściwości odtruwające i stymulujące metabolizm komórkowy

Miód spadziowy - Odżywia i pobudza do pracy mięsień sercowy, doskonały w schorzeniach dróg oddechowych. Jest najbogatszy w mikroelementy i pierwiastki śladowe spośród innych miodów, znakomicie uzupełnia niedobory organizmu.

Miód wielokwiatowy - Stosowany w homeopatii. Uzupełnia niedobory witamin i biopierwiastków, jest niezwykle cenny w stanach zapalnych wątroby.

Miód z dodatkiem propolisu - MIÓD z dodatkiem propolisu wspomaga leczenie w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, jamy ustnej i gardła, a także wątroby i żołądka. Niezwykłą wartość MIODU - tej “wielkiej skarbnicy natury” doceniano już w starożytności, a ludowa tradycja od wieków wykorzystywała go nie tylko w celach spożywczych, ale także leczniczych. Propolis ze względu na dużą zawartość związków biologicznie czynnych nazywany jest “naturalnym antybiotykiem” i znajduje szerokie zastosowanie w profilaktyce wielu schorzeń. Dzięki właściwościom przeciwzapalnym i przeciwdrobnoustrojowym stosowany jest w stanach zapalnych górnych i dolnych dróg oddechowych, chorobie wrzodowej, schorzeniach wątroby i dróg żółciowych.

Miód z dodatkiem mleczka pszczelego - MIÓD z dodatkiem mleczka pszczelego pobudza sprawność fizyczną i psychiczną u osób w podeszłym wieku. Systematyczne stosowanie prowadzi do zwiększonej żywotność i zapewnia wzrost energii na co dzień. Polecany jest osobom z chorobą niedokrwienną, miażdżycą i nadciśnieniem. Niezwykłą wartość MIODU - tej “wielkiej skarbnicy natury” doceniano już w starożytności, a ludowa tradycja od wieków wykorzystywała go nie tylko w celach spożywczych, ale także leczniczych. Mleczko pszczele dzięki swemu składowi stosowane jest w suplementacji substancji odżywczych, wykazuje również silne właściwości anaboliczne i stymulujące układ nerwowy.

Miód z dodatkiem pyłku kwiatowego - MIÓD z dodatkiem pyłku kwiatowego polecany jest osobom narażonym na ciągły stres, z zaburzeniami koncentracji, pamięci oraz problemami ze snem, jak również osobom narażonym na anemię. Niezwykłą wartość MIODU - tej “wielkiej skarbnicy natury” doceniano już w starożytności, a ludowa tradycja od wieków wykorzystywała go nie tylko w celach spożywczych, ale także leczniczych. Pyłek kwiatowy wpływa na obniżenie poziomu cholesterolu w osoczu krwi, zapobiega miażdżycy, wspomaga krążenie krwi zwłaszcza w stanach pozawałowych, normalizuje funkcjonowanie układu nerwowego, a także korzystnie wpływa na wątrobę. Dodatkowo polecany jest jako uzupełnienie leczenia niedokrwistości wywołanej niedoborem żelaza.